اثر عصاره هیدروالکلی گل بابونه و اوستین بر میزان بقای سلولی و تولید نیتریک اکساید در رده سلولی HT29 سرطان کولورکتال انسانی

 زمینه و هدف: آنژیوژنز با رشد تومور و متاستاز سلول‌های توموری مرتبط است، هم‌چنین این فرآیند در ارتباط مستقیم با تولید نیتریک اکساید است. هدف از این مطالعه تأثیر عصاره هیدروالکلی گل بابونه بر بقای سلولی و میزان تولید نیتریک اکساید در رده سلولی   HT29سرطان کولورکتال انسان بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، تعداد 104 سلول از رده سلول سرطانی HT29  در فلاسک‌های کشت T25 کشت داده شدند. شرایط کشت، شامل محیطRPMI1640 حاوی 10درصد FBSبوده که 100 واحد در میلی‌لیتر پنی‌سیلین، 100 میکروگرم بر میلی‌لیتر استرپتومایسین به آن اضافه شده است. سلول‌ها در دمای 37 درجه سانتی‌گراد و  اتمسفر مرطوب با 5%  ‍دی‌اکسید کربن در پلیت‌های 96 خانه انکوبه شدند. سپس سلول­ها در فاز نمایی رشد به گروه­های کنترل و تیمار تقسیم شدند. سلول‌ها با دوز های مختلف عصاره گل بابونه(2600 ، 2200، 1800، 1400، 1000 میکرو گرم در میلی لیتر محیط کشت) و اوستین(100 ،200 ،300 میکروگرم در میلی‌لیتر) تیمار شدند. توان زیستی سلول‌ها و هم‌چنین آزادسازی نیتریک اکساید از سلول‌های سرطانی به ترتیب از طریق سنجش تترازولیوم(MTT) و واکنشگر گریس اندازه‌گیری شد. داده‌ها با آزمون‌های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و تست تعقیبی توکی تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج حاصل از این مطالعه اثر مهاری عصاره گل بابونه و اوستین را بر آزادسازی نیتریک اکساید در رده HT29 نشان داد. هم‌چنین آزمونMTT نشان داد که اثرات مهاری بر روی رشد و تکثیر رده سلولی عصاره گل بابونه و داروی اوستین وابسته به زمان و غلظت است. بیشترین میزان مرگ سلولی در بالاترین غلظت اوستین(300میکروگرم در میلی‌لیتر) پس از 48ساعت تیمار مشاهده شد. IC50 عصاره پس از 24 ساعت و 48 ساعت به ترتیب 1881 و 1669 میکروگرم در میلی‌لیتر بود. بیشترین مهار تولید نیتریک اکساید در غلظت 2600میکروگرم در میلی لیتر ایجاد شد. نتیجه‌گیری:  هیدرو الکلی گل بابونه اثر مهاری بر رشد و تکثیر رده سلولی HT29 دارد. تولید نیتریک اکساید به وسیله سلول‌های  HT29 پس از تیمار به وسیله عصاره و داروی اوستین کاهش یافت. این اثر با مهار آنژیوژنژ رابطه مستقیم داشته و اثر ضدمتاستازی عصاره را نشان می دهد.